29 lipca

Cześć!
Hej!
Siema!
Drogi pamiętniku!
"To były cudowne dni, lecz lepiej będzie, gdy o sobie zapomnimy. Przepraszam, ale inaczej się nie da. Zawsze będziesz w moim sercu!"- przynajmniej żyje....
Nie mam pojęcia, o co mu chodzi, Nie chcę go znać, pamiętać! Nie chcę go więcej widzieć! Nienawidzę go!
Już nie wiem dlaczego go nie ma... Dlaczego wyjechał bez słowa. Czy to moja wina, czy coś musiało się stać... Kompletnie nie wiem!
Bez wieści mniej bolało. Bez wieści była nadzieja, którą brutalnie odebrano... bez wieści była nadzieja, która właśnie kona.
Z nim było najlepiej, bez niego to wszystko nie ma sensu! Jest tak źle, że wszystkie chęci odeszły ode mnie.
Ulka mówi, żebyśmy jechały do Warszawy, by szukać go, i to wszystko wyjaśniły. A ja sił nie mam... Nie mam tez pojęcia jak się zachować. O co pytać, o czym mówić... Jeszcze nie jestem na to gotowa. I wątpię, aby kiedykolwiek ten dzień nastał!
To takie podłe!
Ulka cicho pochrapuje w moim łóżku, a ja siedzę w oknie i patrzę w noc, w gwiazdy i księżyc. W rękach mam jego koszulkę. Jedyną rzecz, jedyny dowód, że tu był i to wszystko mi się nie przyśniło.
Wybacz mi te łzy, na tych kartkach, ale inaczej nie potrafię! Cały dzień nic nie robię tylko płaczę!
Rozważam co mogłabym zrobić... Tyle możliwości odejścia, i do każdej równie daleka mi droga.
A odtwarzacz wciąż złośliwie powtarza słowa:
"Lecz ból w sercu uświadamia, 
że została po Tobie bolesna rana!"
Nie chcę jutra! Nie mam sił!
-----------------------------------------------
Co się wydarzyło- oto jest pytanie! :D Z czasem się dowiemy!
Zachęcam Was do komentowania! :D "."---> wystarczy!
Kolejny: w piątek pasuje? :D 
I w zasadzie to tyle ode mnie :P Spadam robić angielski :P (podobno na studiach nie ma zadań domowych! - tak mi mówili... :D))
Do następnego!
Marcyśka